Nou schrijf ik al een paar jaar gedichies en columns op mijn verschillende websites, dus je zou denken dat ik enige schrijfervaring heb ontwikkeld.
Ik krijg altijd leuke feedback op mijn "stukkies" dus solliciteren zou geen probleem zijn.........dacht ik.
Met al mijn schrijfervaring en ruim anderhalf jaar later had ik nog geen uitnodiging voor een sollicitatiegesprek.
Gefrustreerd sprak ik hier met mijn kleine zussie over.
Zij stuurde me een sollicitatiebrief die zij had geschreven. En waarmee ze was uitgenodigd voor een gesprek. Een brutale brief. Een brief met humor.
Humor heb ik wel, maar brutaal? Dat ligt toch wat anders.
Toch gooide ik mijn hele eigen stijl omver en kwam tot de volgende brief:

"U zoekt een stevige en stabiele persoonlijkheid? Zoek niet verder! Ik ben die stevige (90 kilo) en stabiele persoonlijkheid. Bijna 25 jaar gewerkt als leidinggevende in de kinderopvang ben ik nu toe aan een heel andere uitdaging.

Gister was het weer zo ver, het jaarlijks feestje van het UWV; de banenmarkt.
Het was niet zo'n groot feest als vorig jaar, toen stond er nog een boog van ballonnen de werkeloze stumperds te verwelkomen.
Dit jaar staan er hele blije mensen, die werken bij het UWV, bij de ingang de werkeloze stumperds te verwelkomen.
Er zijn duidelijk verschillende categorien stumperds. Zij die al enige ervaring hebben met de banenmarkt en voor de gratis koffie komen en weten dat ze dit bezoek aan de banenmarkt als activiteit mogen afstrepen. En zij die nog maar pas werkeloos zijn. Mannen die uit het bedrijfsleven komen en strak in pak aankomen en hopen met een baan weer weg te gaan.

Ik ben nu 1 1/2 jaar lid van het UWV. Ze hebben nog bitter weinig voor mij betekend. Mijn brieven en CV zijn aldoor met gejuich begroet.
Maar ik heb nog steeds geen baan. Ik besluit mijn CV dan maar weer te laten checken. En verdomd, ik had een eerlijke dame, die hier en daar schrapte, recht voor haar raap zei wat er niet goed was en wat wel. Kijk, daar heb ik wat aan.

Met mijn lijstje met aantekeningen loop ik nog even over de banenmarkt. Ik sla de gratis koffie over. Ik zie dat vooral uitzendbureau's voor de thuiszorg en de bouw de kraampjes vullen. Bij de uitgang krijg ik een flyer in mijn handen gedrukt van een heerlijk ogende jonge god. Hij zoekt nog leuke collega's en stuurt me naar een kraampje ergens achter in de hoek. Als zijn collega mij het werk uitlegt vertel ik hem dat ik niet zo'n leuke collega ben en vertrek.
Teleurgesteld, net als vorig jaar.

Net zoals vorig jaar hoopte ik dat  er op de banenmarkt echte vacatures waren. Niet via uitzendburea's maar van werkgevers. 
Gewoon, vaste banen. Dat je kan speeddaten en je CV kan achterlaten.
Dat je van te voren een mail krijgt met welke werkgevers er zijn en welke vacatures zij hebben. Zodat je weet hoe je je moet kleden, je CV kan aanpassen op de vacature.
Dat zou pas echt een feestje zijn zeg........
Maar ja, ik dagdroom wel vaker.

Vandaag werd ik gebeld door een researcher. Zij vroeg mij hoe ik het vond dat er onder andere op social media zo negatief wordt gedaan over werkelozen. Werkelozen worden lui en laks genoemd.
Ik kijk even naar mijzelf.
Ben ik lui? Ik moet volmondig JA zeggen. Maar ik was ook lui toen ik nog werkte. Dat betekende niet dat ik mijn werk niet goed deed.
Het betekent nu niet dat ik niks doe. Het betekent ook niet dat ik niet wil werken. 
Trouwens, ik werk.
Heel veel uren besteed ik aan de stichting die ik pas heb opgezet met een aantal tweeps en mensen in Sierra Leone.
Wij willen ons inzetten voor de wezen, zwangere schoolmeisjes en werkeloze jongeren in het door ebola getroffen Sierra Leone. Een bijdrage leveren aan het verbeteren van de leefomstandigheden van deze groepen.
Ik ben dus absoluut niet werkloos. Echter, ik ontvang er geen vergoeding voor. 
Ik ben dus wel baanloos. Betaalde baan loos. En geloof me, die ruim €700 die ik er maandelijks op achteruit ben gegaan is geen kattepis.
Voor mij echter geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Lui ben ik. Lui zal ik altijd blijven. Dagdromen is mijn grootste hobby.
Dan dagdroom ik over een leuke baan van 28 uur, zodat ik nog tijd blijf houden voor mijn onbetaalde werk, voorzitter zijn van Stichting LIFE-Sierra Leone.
Dan droom ik over hoe succesvol onze stichting weer wordt en zie ik gelukkige donkere kindertjes voor me.
In zo'n dagdroom glimlach ik dan, want wie mij een beetje kent weet hoeveel het geluk van kinderen in het algemeen, voor mij betekend.
Tijdens het dagdromen ben ik ook gelukkig. Want hoewel dit werk mij geen salaris oplevert, het geeft me wel enige voldoening. Ik ben als luie werkeloze niet helemaal nutteloos geworden. 
Tijdens sommige dagdromen voel ik me trouwens hopeloos. Dan zie ik mij oud worden achter mijn computer op zolder. Hard zwoegend voor de stichting.
Maar zonder collega's. Zonder mensen om mij heen. Zonder de warmte van kinderen of cliënten.
Echt, dat vooruitzicht is hopeloos.

Vandaag snotter ik wat af. Ik voel een bijholte-ontsteking opkomen. Ondertussen realiseer ik mij dat ik in het afgelopen, werkloze jaar meer ziek geweest ben dan in de jaren dat ik 32 uur werkte.

Omdat ik toch alle tijd van de wereld heb, zit ik te mijmeren hoe dat toch komt.
Als iemand werkeloos raakt zal hij de sportschool waarschijnlijk als eerste opgeven, aangezien het abonnementsgeld behoorlijk op de uitkering drukt.
Nou is dat bij mij niet het geval, ik ben niet sportief aangelegd, dus een sportschool bezocht ik al niet.
In voorjaar en zomer trek ik mijn dure sportschoenen aan en sukkel een rondje door het dorp, dat noem ik dan hardlopen.

Zou het komen omdat ik minder buiten kom? Toen ik nog werkte ging ik door weer en wind om mijn werk te bereiken. Weliswaar met de auto maar toch...
Nu kan ik nog wel eens een dagje naar buiten gaan overslaan omdat het weer mij niet aanstaat.
Ik werkte in de kinderopvang, vol met hoestende en proestende kinderen, heerlijke groene snottebellen en snotterige kusjes. Ik had dus verwacht minder verkouden te zijn, maar nee. Zit er in die snotterige kusjes dan een of ander medicijn wat voor mij goed werkt? Je zou het haast denken.

Naast de lichamelijke gezondheid wordt het mentaal ook minder.
Ik voel me overbodig en baal dat mijn hersenen niet meer op volle toeren draaien. Ik merk dat het geheugen niet meer zo vlot werkt als voorheen, dat het gewoon lui wordt. En niet alleen mijn geheugen, ook ik zelf.

Ondertussen kijk ik uit naar het voorjaar en de zomer, dan is het niet zo erg om werkeloos te zijn. Ik ontdek dan dingen in de Bollenstreek die ik nog nooit gezien heb, omdat ik aldoor werkte. Ik geniet van de kleuren van de velden en de geuren van de hyacinten. Ik denk dat ik me dit jaar ergens ga opgeven voor een maatjes-project, fietsen op zo'n dubbele fiets, met een bejaard maatje naast me, door de bollenvelden. Dan maak ik iemand gelukkig, kom ik meer buiten en beweeg. Toch zomaar drie vliegen in een klap!

Maar het allerliefst heb ik gewoon weer een baan, vlieg ik de hele dag heen en weer, krijg ik snotterige kusjes en geef mijn leidsters complimenten.
Weet je wat, ik hoef geen baan voor 32 uur. Ik ben tevreden met 24. En dan ga ik toch ook nog met een bejaard maatje op zo'n dubbele fiets.
Heerlijke genieten van wat de Bollenstreek te geven heeft. Foto's maken. Tulpen plukken met mijn meiden....

Een jaar en 7 dagen alweer, dat ik thuis zit.
Ik verveel me te pletter. Ik ben niet voor huisvrouw in de wieg gelegd.
Natuurlijk doe ik wel andere dingen, maar ik mis gewoon "het werk".
Mezelf nuttig maken, mijn expertise te gebruiken, mijn eigen inkomen hebben. Niet afhankelijk zijn van anderen.
Ik mis het contact met de collega's, de gesprekken met de ouders en bovenal, de knuffels van de kinderen.

Ik solliciteer mij suf. Onder andere op vacatures uit mijn eigen branche:    de kinderopvang.
En elke keer die afwijzing:"U voldoet niet aan het profiel." En daar snap ik dus niks van. 
Mijn opleidingen kloppen, mijn ervaringen kloppen, ik heb de gevraagde competenties.
Wat is er dan wat er niet klopt?
Is het toch mijn leeftijd?
Ben ik daardoor zoveel duurder dan een jongere collega?
Of denken ze dat ik niet meer kneedbaar ben?

Maar er zijn zoveel voordelen als je dit "oudje" aanneemt.
Ik ben enorm flexibel omdat er geen gezin van mij afhankelijk is. Vroeg beginnen, laat beginnen, avondvergaderingen, het is allemaal geen probleem.
Ik heb ernorm veel werkervaring en levenservaring.
Door de enorme werkervaring doe ik veel dingen in de helft van de tijd dan een jongere collega.
Ik ben niet bang voor problemen, kan boven veel dingen staan.
En ondanks de jaren ga ik met mijn tijd mee, mijn creatieve manieren om mijn cv te presenteren getuigen daarvan.
Deze website is er een voorbeeld van.
Maar het kan ook anders, via youtube bijvoorbeeld. Kijk maar boven aan de startpagina bij mijn film.
Of mijn hippe cv, welke hier te downloaden is.
De ansichtkaarten met een verkorte cv die ik als open sollicitatie rond stuurde.
Ik ben creatief, ik ben gedreven en wil zo graag weer van een kinderdagverblijf het beste, het leukste, het mooiste kinderdagverblijf van Nederland maken.
Een fijne plek voor kinderen om te vertoeven. Een plek waar de ouders hun prinsen en prinsesjes met een gerust hart naar toe kunnen brengen en de leukste werkplek voor de pedagogisch medewerksters.

Dat is toch niet te veel gevraagd?
Please help mij een beetje. Retweet en wijs anderen op mij.
 

Ik heb me opgegeven voor de webinar "Hoe maak ik een krachtig CV."
Ideaal, een korte workshop gewoon vanaf de bank.
Vol verwachting zit ik een paar minuten voor 13.00 uur te wachten op de webinar .
Ik heb het benodigde programma gedownload, het geluid getest. De webinar wordt aangeboden door de NRC en het team “Hoe vind ik een baan.”

Om precies 13.00 uur starten we.
Tussen de bedrijven door wordt er een poll gehouden. De techniek staat ook voor niets hè.
Een van de vragen is wat je bent: werkzoekend, loopbaancoach, werkend en oriënterend of gewoon nieuwsgierig.
Niet verassend is dat de meesten werkzoekend zijn en tussen de 40 en 50 jaar.
Grappig is om te horen dat je CV eerst wordt gelezen en dan pas je motivatiebrief. Dus je CV is belangrijker. Als de recruiter je CV scant en denkt dat je het benodigde in huis hebt, dan pas leest hij je motivatiebrief.
Een recruiter zoekt de persoon die precies in het profiel past. Dus alle extra dingen zijn minder belangrijk. Dat kan dus betekenen dat je per sollicitatie je CV moet aanpassen.
Pas ongeveer 20% van je CV aan nadat je informatie hebt opgevraagd. Zorg dat je CV aansluit bij de vacature.

Soms wordt je CV gescreend door een computer. Deze scannen op bepaalde woorden.
Daarom is het handig om een vacature goed te lezen en de belangrijkste woorden/gevraagde eisen eruit te vissen. Gebruik deze dan ook in je CV. Gebruik echter nooit afkortingen want dat kan de computer niet lezen.
Gebruik ook het jargon wat in jouw vakgebied gebruikt wordt. Woorden die horen binnen jouw functie en vakgebied. Dat kunnen opleidingen zijn maar ook competenties.

Opbouw CV

1.       Personalia (het allerbelangrijkste is dat je contactgegevens correct aanwezig zijn.
Vermeldt ook je linkedin-profiel, of je twitter-account als je bv. veel twittert over je vakgebied.

2.       Persoonlijk profiel, daar kan jij jezelf als persoon presenteren en in een aantal zinnen. Ga daarvan niet uit van je zelf maar van de organisatie. Wat kan jij voor toegevoegde waarde zijn voor de organisatie waar je solliciteert.

3.       Werkervaring met takenpakket, benoem projecten en resultaten

4.       Opleidingen van opleidding en cursussen, vermeldt ook het opleidingsinstituut en jaartal en vertel welke vaardigheden en competenties je daarbij hebt ontwikkeld

5.       Nevenactiviteiten: vrijwilligerswerk-->  laat zien dat je naast je werk je ook in willen zetten voor anderen, hobby’s --> zeker als je bijzondere hobby’s hebt

Je grootste vijand op je CV is niet je leeftijd maar het feit dat je werkeloos bent.  Zorg ervoor dat je in je werkeloze periode wat anders doet: vrijwilligerswerk, studie, cursussen.
Vrijwilligerswerk is overigens ook goed voor je netwerk. Veel banen worden gevonden via je eigen netwerk.
Zorg ervoor dat je CV opvalt maar maak er geen kermis van. Gebruik een kleurtje.
Zorg dat je linkedin overeenkomt met je CV. Je linkedin is een uitgebreide beschrijving van je CV.
Je CV is gespitst op de werkgever waar je op solliciteert.

Als je afgewezen wil worden, wat moet je dan vooral wel doen?

• Taalfouten (leuk als je onderwijzer wil worden)
• Handgeschreven cv en brief kan in deze tijd niet meer
• Als er gevraagd wordt om digitaal te solliciteren, stuur dan niet per post
• Let op je lettertype, geen comic sance helaas
• Je naam of contactgegevens vergeten 

Tips:

• bellen voordat je cv en motivatiebrief verstuurt. Je komt eerder boven aan de stapel liggen als je van te voren gebeld hebt
•  zorg dat er geen spelfouten in je cv zitten
• zorg ervoor dat info niet dubbel in je cv staat
• als je een foto plaatst in je cv bedenk dan dat een beeld meer zegt dan 1000 worden dus hou daar rekening mee
• Wordt je niet uitgenodigd voor een gesprek bel dan op met de vraag: Wat moet er nog in mijn CV om uitgenodigd worden voor een gesprek?
• Als je unieke werkervaring hebt leg daar dan de nadruk op bij je CV

Ik ben blij verrast over deze webinar. Ik dacht dat mijn CV er goed uitzag maar heb toch een aantal nieuwe tips waardoor ik mijn CV ga aanpassen. Heel intressant vond ik de uitleg hoe recruiters werken en kijken en hoe de computer werkt. Dat geeft mij meer inzicht in hoe ik mijn CV moet invullen.

De volgende gratis webinar is op 11 december. Ik ga mij zeker aanmelden.
Klik op de volgende site voor meer leuke info:

Ik had van het UWV een uitnodiging gekregen voor de banenmarkt.
Met mijn uitnodiging en 20 CV's toog ik naar Leiden.
Bij de uitnodiging stond vermeld dat het handig is om een stapeltje CV's mee te nemen, die kon je bij de verschillende werkgevers achter laten.
Ik had gezorgd dat mijn CV er weer strak uitzag, bijgewerkt tot de laatste updates en in een strakke jas, want het oog wil ook wat.
Op A5, zachte lila achtergrond, mooie uitstraling want ik moet tussen de stapels witte CV's wel opvallen.

Trots op mijn CV liep ik naar binnen. Ik werd aardig ontvangen, liet mijn uitnodiging achter en keek op de plattegrond.
Tot mijn blijdschap zag ik dat de jeugdgevangenis ook aanwezig was, daar wil ik wel werken.
De domper kwam al gauw. Tegenwoordig moet iedereen die in de jeugdzorg werkt een HBO diploma hebben gericht op pedagogiek. Ik heb een HBO-diploma maar dat is van een management opleiding. Ik heb een diploma in de pedagogiek maar dat is MBO. Mijn 25 jaar werkervaring als leidinggevende in de kinderopvang tellen niet mee. Ook niet dat ik meerdere HBO-studenten pedagogiek begeleid heb niet. En ook niet dat ik op een van mijn bso's kinderen opving waar geen plek voor was een op Bodhartcentrum. De gevangenismevrouw wist niet eens wat dat was. Gewoon een bso voor kinderen met gedragsproblemen. Dezelfde kinderen die ook te vinden zijn in de jeugdgevangenis.

Al eerder schreef ik over mijn leeftijd, ik ben te oud, dus te duur.
Dat heeft mij doen besluiten om mijn leeftijd van mijn cv te halen.
En van mijn Linked-profiel.
En van mijn website.
Volgens een aantal mannen, hoe betrouwbaar dat is weet ik niet, lijk ik 8-10 jonger dan op mijn geboorte aangifte staat.
En met deze opmerking gaat iedereen mij nu tussen de 30 en 55 schatten.

Ik had al eerder gehoord dat leeftijd kan afschrikken, want hoe meer lentes, hoe duurder je bent.
Misschien ben ik wel duurder, maar ik breng ook een hoop voordeel mee, nl.:

• geen jonge kinderen dus erg flexibel in tijden en dagen
• veel levenservaring
• maar ook veel diverse werkervaring
• maak me minder druk om de onbelangrijke dingen maar ga voor het belangrijke
• bewuste keuze in wat ik wil met mijn toekomst.

Ik geloof er heilig in: wat je geeft krijg je terug.
Ik geef het mijn kinderen mee: wat je geeft krijg je terug.

Vandaag kreeg ik wat terug.
It made me smile.

Onlangs schreef ik een column "Stuur eens wat vaker een kaartje".
Op mijn Linked-in profiel staan mijn websites ook.
Dus de mensen die daar kijken belanden vaak ook op een van mijn websites.
En komen vervolgens uit bij mijn columns.

Een oud collega van het woonwagenwerk zocht mij op Linked-in.
En vond mij. Gezond snuffelen (doe ik ook altijd) en deze oud-collega kwam bij bovengenoemde column.
In plaats van een uitnodiging op Linked-in deed ze wat anders.
Ze stuurde me een kaartje.

Wat een leuke verrassing. Ik hoorde haar stem en lach bij het lezen van het kaartje.
Lieve Mireille, jij bewees dat ik gelijk had, wat je geeft krijg je terug.
And it made me smile!

Ik zit vanaf 1 januari dit jaar thuis.
Echt baanloos ben ik sinds 1 april.
Dat is eigenlijk nog niet zo lang.
Ik solliciteer me suf, maar dat is best moeilijk.
De banen als leidinggevende in de kinderopvang liggen niet voor het oprapen.
Bovendien is iemand die 20 jaar jonger is ook vele salarislagen goedkoper.

De andere banen waar ik interesse in heb zijn ook onbereikbaar omdat de scholing en ervaring ontbreekt.
Webdesign.
Fotograferen.
Public relations.
Allemaal banen waar ik een stukje van mijn creatieve zelf in kwijt kan.
En elke afwijzing doet zeer:

"Beste mevrouw Smit,
We danken u voor de belangstelling die u in ons bedrijf getoond heeft maar wij hebben kandidaten uitgenodigd voor de volgende ronde met meer ervaring in dit werkveld.
We wensen u succes met u volgende solliciaties.'

Daarom heb ik besloten dat het roer omgaat.
Ik ga het solliciteren op een andere manier aanpakken.
Ik heb een prachtige ansichtkaart gemaakt.

Elke week zoek ik een bedrijf waar ik zou willen werken.
Ik bel ze op en vraag na wie de directie is.
Vervolgens krijgt deze een ansichtkaart. In deze tijd van digitalisering altijd leuk om te krijgen.
Na een week bel ik weer op om te vragen of ze mijn kaart hebben ontvangen.
Ik ga laten zien dat ik besta!
Ik ga opvallen!
Want eigenlijk hè, snap ik niet waarom ze me niet aan nemen.
Moi, creatief, orgineel, leuk, lief, aardig.
Er zijn nog 1000 andere benamingen voor mij.

Wie weet,
Wie weet helpt deze aanpak wel!